Minderjarigen en bloedtransfusies

Behalve dat Jehovah’s Getuigen zichzelf onthouden van bloed, willen ze ook niet dat hun kinderen een bloedtransfusie krijgen, mocht dit nodig zijn. Daarnaast is het voor artsen ook alles behalve makkelijk om kinderen van Jehovah’s Getuigen te behandelen als zij een bloedtransfusie nodig hebben, maar hiervoor geen toestemming krijgen van de ouders. Daarom is er een protocol opgesteld over bloedtransfusies met betrekking tot Jehovah’s Getuigen en hun minderjarige kinderen.

Artsen krijgen regelmatig te maken met patiënten die Jehovah’s Getuigen zijn en die een bloedtransfusie weigeren. Zij vragen dan aan artsen of zij op zoek willen gaan naar een alternatief.
Het betreft dan volwassen personen die eigen keuzes kunnen maken. Maar minstens zo vaak zijn het kinderen die ziek worden en door middel van een bloedtransfusie het beste geholpen kunnen worden. Theologisch gezien lijkt het eenvoudig en logisch dat deze kinderen gewoon een bloedtransfusie mogen hebben. Je kunt namelijk pas Jehovah’s Getuigen worden als je meerderjarig bent, door middel van de volwassenendoop. Kinderen zijn officieel dus nog geen Jehovah’s Getuigen. Toch gaat het niet zo gemakkelijk. Ouders vinden namelijk dat hun kinderen al op jonge leeftijd de geboden van het geloof mee moeten krijgen. Zij zullen dus, net als hun ouders, te allen tijde geen bloed tot zich mogen nemen. Zelfs als zij in levensbedreigende situaties verkeren blijven de ouders van deze kinderen halsstarrig weigeren.

Maar er zijn grenzen, die worden aangegeven in een protocol (Advies inzage getuigen van Jehova en bloedtransfusie, 1994, herwerkt 2009) over ethisch advies bij ingrepen bij minderjarigen. De arts dient aan de verantwoordelijken van de minderjarige alle inlichtingen te verstrekken over de uit te voeren behandeling en de gevolgen van het niet toedienen van bloed. Hij probeert de ouders te overtuigen om in geval van nood een bloedtransfusie te aanvaarden. In spoedeisende gevallen moet de arts, zelfs als de vertegenwoordigers van het kind zich blijven verzetten, toch overgaan op de behandeling of ingreep. Maar dit geldt alleen voor gevallen met spoed. Bij een gewone, wel noodzakelijke ingreep is het nog altijd aan de ouders om te bepalen of zij hun kinderen van ander bloed laten voorzien of kiezen voor een alternatieve optie.